علت دلهره و دلواپسی چیه ؟

آن چیزی که به عنوان دلهره و دلواپسی تجربه می کنید، به احتمال زیاد نوعی اضطراب است. اضطراب فراگیر باعث می شود ما در مورد مسائل مختلف و حتی مسائلی که نیاز به نگرانی ندارند، احساس دلهره و نگرانی داشته باشیم.

اضطراب ممکن است از افکار ما سرچشمه بگیرد و یا ریشه ای عمیق تر در گذشته ما داشته باشد. در حقیقت اضطراب ترس از چیزی مبهم است.

مثلا وقتی افکاری مثل "من باید ..." سراغمان می آید باعث می شود که مضطرب شویم. مثلا من باید حتما امسال شاگرد اول شوم! یا افکاری که " نبایدی" هستند. مثلا نباید این اتفاق برای من بیفتد. 

اینگونه سفت و سخت فکر کردن ما را مضطرب می کند. همچنین وقتی از کاه، کوه می سازیم یا همه چیز را به خودمان می گیریم در حقیقت به تشدید اضطرابمان دامن زده ایم.

گرچه قسمتی از اضطراب هم ممکن است مرتبط با عوامل ژنتیکی، مصرف داروها، وقایع تلخ زندگی یا تروماهای گذشته باشد.

لیلا جان، دلهره و دلواپسی مثل مهمونای ناخونده‌ای هستن که وقتی تو ذهن‌ات میان، مثل یه رادیوی خراب دائم صدای نویز می‌دن و نمی‌ذارن تو راحت فکر کنی یا آرامش داشته باشی.
از نظر علمی، وقتی تو با یه اتفاق یا موضوعی روبرو می‌شی که برات مهمه یا برات ناشناسه، مغزت به صورت طبیعی فعال می‌شه و هورمون‌های استرس رو آزاد می‌کنه تا بدنت آماده واکنش بشه. این واکنش طبیعیه و تو رو برای مقابله آماده می‌کنه، اما وقتی این حالت طولانی یا شدید بشه، تبدیل می‌شه به دلهره و دلواپسی.
یه جورایی مثل وقتی‌که یه چراغ هشدار تو ماشین روشن می‌شه؛ اولش بهت کمک می‌کنه خطر رو بفهمی، اما اگر همیشه روشن باشه، دیگه خسته‌ات می‌کنه و نمی‌ذاره راحت رانندگی کنی.
پس دلهره یعنی مغزت داره می‌خواد بهت بگه «مواظب باش!» اما اگه این پیام بیش از حد باشه، باعث می‌شه تو احساس ناامنی و بی‌قراری کنی.
راه حلش اینه که بتونی با آرامش و تمرین‌های تنفس عمیق، ذهن‌ات رو قوی کنی و بهش یاد بدی که همه خطرها واقعی نیستن و بعضی وقت‌ها می‌شه چراغ هشدار رو خاموش کرد.