چگونه در زندگی به کمال برسیم؟

سلام و وقت‌بخیر. رسیدن به کمال در زندگی یک هدف بلندمدت است که ممکن است با دشواری‌های بسیاری همراه باشد، اما تلاش برای بهبود روز به روز و رسیدن به بهترین نسخه خودتان مهم است. برای این کار چند گام وجود دارد. اهداف واقع‌بینانه‌ای را برای خود تعیین کنید و برای رسیدن به آنها تلاش کنید. خودتان را بهتر بشناسید و به دنبال پیشرفت‌های مداوم در حوزه‌های مختلف زندگی خود باشید. همیشه به دنبال یادگیری و بهبود مهارت‌های جدید باشید. تلاش کنید بین کار و زندگی شخصی تعادلی برقرار کنید تا هر دوی آنها به خوبی پیش بروند و هرگز فراموش نکنید هدف از کار کردن شما بهتر زندگی کردن است. باید این واقعیت را که هیچ کسی کامل نیست و اشتباهات جزو فرآیند یادگیری است، کاملا بپذیرید، با آن کنار بیایید و کمال‌گرایی را در خود تعدیل کنید. همچنین به بهبود روان و فیزیک خود اهمیت دهید و به ورزش، تغذیه سالم، و کارهایی که شما را شاد و خوشحال می‌کنند، توجه کنید. با دیگران ارتباط سالم برقرار کنید و از حمایت و کمک آنها استفاده کنید.

در نهایت به یاد داشته باشید که رسیدن به کمال ممکن است مسیری طولانی و پیچیده باشد و مهمترین قدم، شروع کردن و ادامه دادن تلاش است.

با سلام دوست عزیز. سوالی که پرسیده اید سوال بسیار جالبی ست که میتوان از جهان بینی های متعددی برای ان پاسخ های متفاوتی پیدا کرد.در واقع فلسفه شخصی هر فرد معنای متفاوتی از کمال و چگونگی رسیدن به ان را رقم میزند.شاید برای رسیدن به پاسخ سوالتون جالب باشه به یکی از پارادایم های روانشناسی به اسم "گشتالت درمانی" اشاره کنم.فریتس پرلز بنیان گذار این مکتب، افراد رو برای رسیدن به شکوفایی و به کمال رساندن توانش های بالقوه شان تشویق میکند تا اهدافی که برای خود در نظر می گیرند را خارج از باید و نبایدهای جامعه و فرهنگ جستجو کنند.چرا که جامعه با خلق یک سری ایده ال های اجتماعی افراد را به سمت همرنگی سوق می دهد و انها را تشویق به کسب اهداف و موفقیت هایی میکند که شاید لزوما به ارضای عطش درونی انها به کمال،یکپارچگی و شادکامی نینجامد.انچه که اکنون در روانشناسی زرد مشاهده میکنیم همین خلق کدهای یکسان برای کمال و موفقیت برای همه افراد جامعه است.احتمالا تیترهای وسوسه انگیزی مثل "چگونه در سی روز پولدار شویم" یا از این دست تبلیغات را در شبکه های اجتماعی دیده باشید.پرلز معتقد است افراد تحت تاثیر جامعه شروع به "محاسبه" انچه که برایشان مناسب است میکنند و رفته رفته می اموزند که از احساسات،خواسته ها و هیجانات اصیل خود فاصله بگیرند و با تحریف بینش های درونی و بالقوه خود به نفع بینش از پیش پنداشته شده ای که جامعه به انها تحمیل میکند،از طبیعت که خود جزئی از ان هستند جدا شوند.پرلز سوال جالبی را از افرادی که جویای کمال هستند میپرسد.او می گوید:"ایا واقعا به دنبال محقق کردن توانایی های بالقوه"خود" هستی و یا میخواهی یک پندار،خیال و توقع بیرونی را محقق کنی؟"

پرلز معتقد است هر چقدر توانایی فطری فرد از این توقعات ارمان گرایانه بیرونی(مثل کمال طلبی و فزون خواهی بی وقفه) فاصله بیشتری داشته باشد احتمال شکست و روان رنجوری در فرد بیشتر می شود.شاید براتون جالب باشه که پرلز در فلسفه گشتالتی از کمال به عنوان یک "نفرین فریبا" یاد میکند که افراد را بر مبنای دست نیافتن به ناممکن ها مدام می ازارد و تنبیه میدهد.فلسفه گشتالتی افراد را تشویق میکند که در لحظه و اکنون دست به یک "اکتشاف درونی"بزنند.با این اکتشاف درونی فرد می تواند بدون پرده و حجاب از توانایی های ذاتی خود اگاهی کسب کند و مسیری را پیدا کند که به غنا و وسعت درونی وی می انجامد.

پاسخی که براتون اماده کردم چکیده اندکی بود از بخشی از نگاه روانشناسان گشتالتی به مسئله کمال جویی.اگر این پاسخ براتون مفید بود و یا خواستید در این زمینه مطالعه بیشتری داشته باشید میتونید نیم نگاهی هم به مکتب انسان گرایی در روانشناسی بیندازید که در زمینه غنا،رشد و شکوفایی افراد مباحث جالب توجهی رو مطرح کرده اند.