کوروش کبیر که بود ؟

کوروش کبیر، ابرمرد تاريخ، شاه شاهان، پادشاه ايران زمين، شجاع‌ترین و دوست‌داشتنی‌ترین شاه ایران بود که با گفتار، کردار و پندار نیک خود انقلابی بزرگ در امپراتوری‌های تاریخ به پا کرد. 

در حدود ۲۵۰۰ سال پيش، يعنی ۵۰۰ سال قبل از ميلاد مسيح يا ۱۱۰۰ سال قبل از اسلام، کورش کبیر، پسر شاه پارس که مادر او دختر شاه ماد بود، به فرماندهی نجيب‌ترين قبايل پارسی درآمد. او با حمايت مادی‌ها، خرد نيک و همت والای خود را با هم درآمیخت؛ با شجاعت و مردانگی، اقوام ايرانی آريايی تبار را با هم متحد و با پادشاهان بد‌کردار و ظالم زمان خويش مبارزه کرد. سپس آن‌ها را يکی پس از ديگری شکست داد و اکثرشان را بخشيد و مردم را از ظلم آن‌ها نجات داد و مرزها ايران را تا دوردست‌ها کشانيد. او اولين و بزرگترين امپراتوری جهان را بنيان‌گذارد؛ یک امپراتوری که در طول تاريخ همانندی نداشت. آن شخص کسی نبود جز کوروش کبیر.

انسان بود

به نظر من یکی از رهبران بزرگ بود که نه تنها برای سرزمین خودش ی رهبر موفق بود بلکه برای کشور های اطراف سودمند بود با اخلاق بود انسانیت واسش  مهم بود در عین حال رهبر بود هم واسه  خودش و ادم هایی که رهبری می کرد رشد رفاه آسایش  فراهم می کرد 2500 سال پیش حکومت می کرد ولی هنوز تعداد کمی کشورها به ایده آل که اون در اون دروان بدون امکانات الان فراهم کرده و بعضی از سیستم های مدیریتش الگو برداری می کند و ایران را به مهد تمامی علوم تبدیل کرده بود 

کوروش پادشاه ایران (529-590 قبل از میلاد)  نمونه ای از یک فاتح خیرخواه است، زیرا او به رعایای خود اجازه می داد تا مانند قبل ازحکومت او زندگی و عبادت کنند. هنگامی که پدرش کمبوجیه اول درگذشت، کوروش سلسله هخامنشی را گسترش داد و امپراتوری ایران را به سرزمینی وسیع تبدیل کرد که گستره‌ای از زمین را از سواحل دریای مدیترانه تا دامنه‌های هیمالیا در هند را در بر می‌گرفت. کوروش در تاریخ به خاطر احترام به غیر فارس ها و رحمت به دشمن شکست خورده اش به یادگار مانده است.

کوروش پس از تأسیس امپراتوری خود به همه رعایای خود اجازه داد تا در حکومتداری شرکت کنند. او در کشورداری شیوه های خوب را از فرهنگ های دیگر استفاده می‌کرد. یهودیان را از اسارت بابلی که چندین دهه قبل از آن رخ داده بود، آزاد کرد و بازگشت آنها را به سرزمین موعود تسهیل کرد و در کتاب مقدس یهودیان به عنوان یک ناجی که به آنها در ساختن معبد دوم در اورشلیم کمک کرد، تبدیل به یک شخصیت برجسته شد.

عزیزان به جای حرفای دلی زدن، تاریخ تمدن ویل دورانت را ببینید که او را پادشاهی بزرگ معرفی می کند ولی می گوید یک لکه سیاه روی پرونده اش داشت و آن این بود که گاهی بیش از حد قتل عام می کرد!!!!!!!!!

البته که تنها راه استناد معتبر برای داده‌هایی که از کوروش هست، آثاریه که از هرودوت باقی مونده. ولی در هر صورت یک نکته رو‌ میخوام به مواردی که دوستان اشاره کردند اضافه کنم و اونم اینه که کوروش هرکه بود و هرچه کرد درسته مایه افتخاره اما نباید کورکورانه صحبت کنیم. اگر کوروش کسی بود که برای سرپا نگاه داشتن اقلیمش به نژادهای گوناگون احترام می‌گذاشت، ما الان آیا باید کوروش رو دست مایه‌ای کنیم برای برتر دیدن خودمون؟ یا اگر واقعا براش احترام قائلیم باید از رویه‌اش یاد بگیریم؟ این سوالیه که بابد تو ذهن خودمون بهش پاسخ بدیم.

کوروش کبیر، یکی از بزرگ‌ترین و شجاع‌ترین پادشاهان ایران، با گفتار نیک، پندار نیک و کردار نیک خود انقلاب بزرگی در امپراتوری‌های تاریخ برپا کرد. او نه تنها بنیان‌گذار شاهنشاهی هخامنشی بود، بلکه با هوش بی‌نظیر، شجاعت کم‌نظیر و سیاستمداری ماهرانه‌اش توانست امپراتوری‌ای بسازد که در دوران خود بی‌مانند بود. ویژگی برجسته حکومت کوروش، احترام به آزادی‌های فردی و فرهنگی ملت‌های مختلف بود؛ او با سیاست مدارا و احترام به ادیان و آداب ملت‌ها، به‌عنوان الگویی از یک پادشاه آگاه و انسانی به‌شمار می‌آید. منشور کوروش، که به‌عنوان نخستین سند مکتوب حقوق بشر شناخته می‌شود، گواهی بر پیشرفت اندیشه‌های انسانی در دوران اوست.